- Dzięki- mruknęłam i podeszłam do łóżka po czym usiadłam.- Super...
- Nie rozumiem o co Ci chodzi.Tu jest super!
Oparłam głowę o ścianę i skrzywiłam się kiedy zrozumiałam, że w tym miejscu ściana obrośnięta jest śliskim mchem. Warknęłam pod nosem, zerwałam mech i rzuciłam na podłogę.
Narii otworzyła szerze oczy i wskazała palcem na ścianę.
- Tam coś pisze...- szepnęła.
Odwróciłam się i kucnęłam na łóżku przodem do ściany.
- Chodź- machnęłam w jej stronę ręką.
Podeszła i usiadła koło mnie.
Spojrzałyśmy po sobie, a ja zaczęłam czytać wyryte w drewnie słowa.
- "Oni was okłamują. Teraz zapewne już nie żyjemy, ale wy musicie ich pokonać, bo oni nigdy nie skończą. Będą kolejne ofiary."...- patrzyłam z przerażeniem na to co malowało się przede mną.- Reszta jest za łóżkiem!- krzyknęłam.
Odsunęłyśmy łóżko bez słowa i spojrzałyśmy na kolejną część wiadomości.
- Espí was oszukuje- nie chodzi o wojnę- dokończyła czytać Narii.
< Narii? Tajemnica z przeszłości ;D>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.